C-nest Ke-Sera de Cocó’s Hijo d.d. 10.11.2011
Week 5
Al weer 5 weken vol. Jakkes. Maar het is wel een heel fijne week geweest met veel progressie.
De ontworming gisteravond ging weer prima, niets van gemerkt verder. De week begon er mee dat ik vrijdagnacht wakker werd, Ke-sera de Cocó’s Hijo voor me zag liggen, maar dacht “wat ziet ze er toch raar uit.” Dus maar even goed kijken en lag ze daar met 3 van de pups. De boeven.
En dat zijn het echt hoor, want: toen we ‘s middags van de wandeling terugkwamen was er een hels kabaal te horen vanuit de woonkamer > rennen dus en kijken wat er loos is. En. Nou, het hele stel was uitgebroken en liep dus door de kamer, zoekend naar mama – die er dus niet was – en daarom krijsten ze de boel bij elkaar. Wát een herrie. Iemand zei later “Tja, kun je verwachten met een papa die sporthond is > atletische hondjes hè”. Nou, ben je dan mooi klaar mee. Tja: deze boeufdoesjes zijn dus toch ook echte boefdoesjes.
Nu ze meer en meer in beweging zijn en er ook ‘s nachts keurig op de kranten wordt geplast, zijn de beentjes van de wondertjes ‘s morgens soms een beetje vies: daarom worden ze dan in de bijkeuken even afgespoeld en ook dat vinden ze prima. Daarna mag Ròsa Ke-sera even met ze spelen en dat víndt ons kleine dametje leuk. Echt wow.
Iedereen is nu – soms al meermalen – geweest, enkelen hebben al en hondje mogen vasthouden en allemaal zijn ze verliefd volgens mij. Ach, hoe kan het ook anders: zulke lieve Cocódotjes-pups.
De eigenaar van papa Tobi was er ook voor het eerst en was héél blij met wat hij daar zag dartelen. Het zijn allemaal heel goede eters: ze zitten inmiddels op pens en vinden dat erg lekker. En ik vind het fijn hen lekker met de hand te voeren en ben echt niet vies van “pensmondjes-kusjes”.
Ze zijn ook echt goed krant-zindelijk, het bed blijft dus lekker droog en schoon. Ook zijn het echte werk-hondjes > helemaal conform de standaard dus.
En bijna op het eind van deze vijfde week hebben ze dan eindelijk hun eten gekregen uit de etenstray (wordt iedere keer speciaal voor ons gemaakt door Peter: de man van mijn vriendin).
En toen dan ook maar gelijk voor het eerst brokjes: wat niet voor iedereen een onverdeeld succes was. Toen ze ‘s avonds in diezelfde tray hun pens kregen was alles echter zo op.
En maar hopen dat de chipper van de Raad van Beheer onze deur volgende week weet te vinden. Want pas daarna en na de 1ste puppy-enting kunnen we de grote wereld gaan verkennen.
