- reutje 1: 265 » 495 » 838 gram
- teefje 1: 265 » 479 » 754 gram
- reutje 2: 264 » 463 » 705 gram
- reutje 3: 280 » 487 » 739 gram
- reutje 4: 258 » 495 » 788 gram
- teefje 2: 228 » 443 » 706 gram
- reutje 5: 235 » 458 » 764 gram
- teefje 3: 235 » 436 » 702 gram
- teefje 4: 245 » 468 » 688 gram
- teefje 5: 248 » 485 » 718 gram
Nu ze allemaal hun oogjes goed open hebben en op hun wiebelige beentjes door de bak lopen te dwarrelen zijn het opeens échte hondjes. Ze beginnen ook op de ligrand in de bank en op de slang en zo te klimmen. Vandaag lekker een dag voor onszelf: is ook echt nodig.
De wondertjes weten ’t nog niet maar ze krijgen vandaag voor ‘t eerst een wormenkuur. Vrouwtje zei “oh-blij-vooruitzicht-dat-mij-streelt”. Krijgt ze een fraai “spuitconcert” om te laten zien dat alles goed werkt is het weer niet goed.
Dinsdag 16.02
Nou: dat “spuitconcert” stelde dus niets voor. Heb helemaal niets van ze moeten opruimen. En hárd dat ze groeien. Vannacht lagen er 2 op de ligrand te slapen en één bovenop de grote slang.
Afgelopen nacht heb ik mams toch maar 2 x bijgevoed > heeft ze echt nodig: ze kreeg altijd al iedere keer wanneer ze de pups voedde extra’s en tussen de 4 maaltijden (samen 1 pond brokken en 1 pond vlees + de nodige kaas etc etc) speciaal aansterkend voer, maar daar redt ze het al niet meer op. Ze is zo mager en komt ondanks het vele eten geen gram aan >> wat wil je ook met 10 wondertjes.
Bedolven onder pups
Het was vandaag in ander opzicht geen fijne dag voor ons maar de 3 Cocódotjes, de 2 Gossen en de 10 wondertjes maken het allemaal weer goed en de moeite waard.
Woensdag 17.02
Ze zijn zó leuk: het wiebelt en waggelt door de bak, ze beginnen elkaar te verkennenen ze klauteren overal op, onder en overheen. Komt mams in de buurt dan beginnen ze spontaan in canon te zingen.
Rennen: de melkbar is open
Ke-sera de Cocó’s Hijo is een werkelijk een súpermoeder. Omdat ’t toch wel erg veel voor haar is wilde ik de pups een beetje gaan bijvoeren maar dat vindt ze níet goed: ze duwt dan mijn hand met het flesje écht weg. Nou dan krijgt ze de inhoud van de flesjes er toch gewoon ook bij.
Donderdag 18.02
Het lijkt er op dat Ke-sera de Cocó’s Hijo de stijgende lijn te pakken heeft. Haar ruggengraat voelt ineens niet meer zo scherp aan en ze wilde zelfs een lekkere lange wandeling maken vanmiddag. Is dat niet héérlijk. Te weten dat het haar zo goed gaat. Haar pups beginnen nu ook echt bewust op mijn handen te reageren en 4 komen al écht om te knuffen. Rubí heeft vanmiddag wel een uur met haar hoofdje op de rand gelegen en iedere keer dat er een wondertje voorbij schuifelde likjes gegeven. De lieverd, ze is zelf nog maar zo’n ukkie en dan al zo goed en lief zijn met de pups.
Ke-sera de Cocó’s Hijo met 11 pups
Vrijdag 19.02
Vandaag zijn ze wat actiever dan anders en waggelen continu de bak door, ze beginen elkaar ook af te lebberen en > het 2de reutje deed “alleen” een plas. En om het de dag helemaal bijzonder te maken: hij blafte. Dit is “een” D-day: vandaag – iets eerder dan mijn gewoonte maar omdat ze met zoveel zijn – krijgen ze voor ‘t eerst ander eten dan de slagroom van mama Ke-sera de Cocó’s Hijo > rauwe gemalen biefstuk, en dat om middernacht. Eerst hadden de wondertjes zoiets van “wat stop je me nu in mijn mond” maar toen ze ’t één keer echt proefden > wow ze aten mijn vingers er bijna bij op. Ja-ja, je moet er wel wat voor doen om de liefde in stand te houden: of niet.
Vleeseters
Zaterdag 20.02
Reutje 4 wilde niet bij zijn broer achterblijven en kan ook alleen plassen. Het vlees is vannacht goed gevallen want er zijn geen problemen. Gaan we dus lekker mee door: ik zat nog niet in de bak pof ze zaten bovenop me > kennen het hè.
Hongerige vleeseters
Inmiddels kunnen er meer echt zelf plassen en blaffen er ook meer > zó’n leuk geluid: je ziet zó’n 1ste keer echt kijken van “doe ík dat”. Vandaag voor het eerst de nageltjes geknipt > vonden ze níet leuk.
Zondag 21.02
Allemaal kunnen ze nu blaffen en zelf plassen. Daarvoor plasten ze natuurlijk ook wel, maar dat was meer iets van “late lopen” en nu gaan ze er echt voor zitten. En ze worden zó groot al. Gaat veel te hard. Ja: de toekomstige baasjes/vrouwtjes kan het niet snel genoeg gaan, maar ik nee, vind daar niks aan. Na een baby-poetsbeurt ziet Ke-sera de Cocó’s Hijo er zo uit.
Ke-sera de Cocó’s Hijo
Vandaag zijn “oude” lieve Schapendoesvrienden op bezoek geweest > Hijo was helemaal door het dolle want als babytje heeft hij daar ooit even gelogeerd.
Morgen zijn ze al weer 3 weken en gaat de puppy-ren er voor. Weer een nieuwe stap.
10 Wondertjes
