C-nest Ke-Sera de Cocó’s Hijo d.d. 10.11.2011

Week 3

Wat gaat het toch snel en wat blijft het toch een wonder. In zo een korte tijd ontwikkelt zo’n “caviaatje” zich ineens tot een mini-hondje, begint het allemaal te lopen, zijn de eerste blafjes te horen en wordt er al over van alles heen geklommen. Komt mams de werpkist in en ligt er één aan de verkeerde kant van de bar nou, dan klimt hij/zij toch gewoon over mams heen. Hoezo obstakels.

De dames zijn duidelijk de sterksten en horen bij de zwaarste drie, ze zetten met gemak enkele heren opzij om bij de tepel te komen die zíj hebben willen, zijn niet tegen te houden. Ze klimmen inmiddels allemaal de werpkist uit en geven dan luidkeels aan teruggezet te willen worden > geboortevrouwtje rent er wel naar toe hoor.

Ook hebben ze ontdekt dat de mooie lange benen van de broertjes en zusjes uitstekend zijn te gebruiken als een soort “bijtring”, grappig zijn ze.

En vanochtend had ik 2 “lifters” op de voet van de stofzuiger. 2 Lefgozers. Beetje vroeg, maar i.v.m. deze week ander te verwachten heuglijk nieuws, reeds nu de voorbereidingen getroffen om volgende week de kleine puppy-ren er voor te kunnen zetten. Dán begint het leuk te worden, zodra ze daar ook heen en weer darren.

Het worden al echte Cocódotjes hoor: ze houden heel veel van knuffelen en kussen. Daarmee beginnen we de dag en dat is het laatste wat ik doe voor ze de nacht in gaan. “that’s the way we like it”.