R-nest Ke-Sera de Cocó’s Hijo d.d. 01.02.2010

Week 2

Maandag 08.02
Oh – wat gaat dat toch hard. Ik zie (en voel Oh-oh mijn rug) me nog geknield bij haar zitten om te helpen bevallen en nu zijn ze al weer 1 week oud.

En ja hoor > deze nacht bracht wonderen want op 1 februari 2010 (nb: 01.02.2010) mochten 10 wondertjes het levenslicht zien:

Ze worden steeds leuker, inmiddels schuifelen ze als mini-zeehondjes de werpkist door en het tweede reutje is er één die graag zijn eigen stem hoort, teefje 3 gaat later als sopraan bij de opera, ik weet ’t zeker Rubí wil de pups de hele dag kusjes geven.

Ke-sera de Cocó’s Hijo is een heel goede mama en eet gelukkig weer als de beste. Ze is alleen heel fel in het verdedigen van haar kroost: vandaag heeft ze bv. oma Cocó – die aan kwam rennen toen er hevig werd gepiept – flink de les gelezen. Maar 5 minuten later lagen ze weer naast elkaar hun pensstaafje op te eten. Vandaag weer pup-bezoek gehad, die onze wondertjes gelukkig ook heel erg leuk vinden.

Deze prachtige foto’s werden gemaakt van 2 schitterende koppies.

Om het leven deze weken voor ons een beetje makkelijker te maken heeft Rubí vandaag uitgekozen om voor het eerst loops te worden. Ik hoop dat mijn mannetje Hijo ook haar beschouwd als “eigen” en haar net als zijn moeder en zijn dochter niet lastigvalt. Is dat niet zo dan wordt het héél goed opletten en een poosje “naar Pavarotti luisteren”. Ach ja, kan er allemaal bij.

Dinsdag 09.02
Het is dat ’s ochtends de werpkist schoongemaakt en verfrist moet worden én dat ik gedurende de dag veelvuldig zit/lig/hang te pupknuffen, maar ik heb er eigenlijk zo goed als geen omkijken naar. Ke-sera de Cocó’s Hijo zorgt zelf voor haar wondertjes.

Vandaag weer pupbezoek, gek dat je voor de 1ste keer dat de mensen komen tóch iedere keer weer in spanning zit of ze ze wel écht leuk zullen vinden. Fijn is dat de andere honden dan ook echte aandacht krijgen, doet me goed.

Vanmiddag heerlijk met de “groten” (behalve mama Ke-sera de Cocó’s Hijo) een paar uur het bos in geweest > waren we allemaal heel erg aan toe.

Woensdag 10.02
Na opnieuw een heerlijke boswandeling is het goed rusten.

Donderdag 11.02
Zó, dat was even schrikken vanochtend. Net toen ik in de badkamer was, een gekrijs beneden en Cocó die (weer) trap op – trap af stormde. Ik race naar beneden en vind reutje 4 buiten de werpkist op het kleed > schrééuwen. Zó. 

En Ke-sera de Cocó’s Hijo keek me aan van “zo, kon ’t niet wat vlugger”.De wondertjes doen ’t inmiddels zó goed: je ziet ze dikker worden en groeien. Heerlijk. Vandaag weer leuk pupbezoek. Hier viel mijn mannetje Hijo bijzonder in de smaak.

Vrijdag 12.02
Ze groeien als kool. We vinden het tijd dat ze wennen aan de “huishoudelijk werk”, dus de stofzuigerstang over de mand gelegd terwijl ik de werpkist aan het schoonmaken en verfrissen was > ze horen nu nog niets, dus wordt er weinig van gemerkt, hooguit van de bewegingen/trillingen.

Ke-sera de Cocó’s Hijo wil toch écht mee boodschappen doen hoor: puppen of niet. Nou, dan doen we dat gewoon zo. Samen met Rubí: gezellig. Vandaag heeft Rubí besloten dat ze toch echt in Hijo’s mand wil liggen > of échte mama Gala dat nou leuk vindt of niet > gewoon je kontje er tussen duwen en blijven duwen tot je goed ligt.

Zaterdag 13.02
Zó. Die zijn gegroeid. Reu 4 is in 1 dag 109 gram aangekomen. Ik heb hem wel 3 x gewogen, maar het klopt écht. Alle 10 waggelen ze nu op hun beentjes de werpkist door: schattig. En 3 dames hebben de oogjes open > teefje 1, 4 en 5. Verder zijn er diverse “spleetoogjes “ waargenomen dus lang zal de rest niet op zich laten wachten.

Vandaag beetje druk want 2 families op bezoek, en wat denk je: hélemaal verliefd. Zó verliefd dat nog 6 weken wachten eigenlijk te veel is “ mag er niet één van de anderen zo lang of een weekje komen logeren” . Hijo heeft zich súper van zijn allerbeste kant laten zien en iedereen helemaal ingepalmd.

Zondag 14.02
Valentijnsdag en alle oogjes open. Is dat geen leuk cadeautje! Reu 4 heeft zich ingehouden en is nu stukken minder aangekomen > de beer. De andere honden gaan er op ’t moment helemaal van uit dat wanneer de bel gaat, het om puppenbezoek gaat en ze zitten gewoon klaar om het lekkers in ontvangst te nemen. En Ke-sera de Coó’s Hijo maar hard werken: voeden-poetsen-voeden-poetsen.