I-nest Ròsa Ke-sera d.d. 13.9.2013

Eindelijk was het dan zover. Nadat we haar vorig jaar gewoon nog te jong vonden, mocht Ròsa Ke-sera dit keer – inmiddels 3 ½ jaar oud – wel op “loversdate”. En dus togen we medio juli ’13 naar Duitsland, alwaar haar lover al vol smart op haar wachtte, want om het nog een beetje spannender te maken heeft ze hem een extra 6 á 7 weken laten wachten. Een echte meid hè.

Ons hotel had de toepasselijke naam “Rosengarten” en daar mocht “het” gebeuren. En “het” gebeurde heel voorspoedig want ons heksje was geen heksje meer maar bleek volledig bereid zich zonder schroom en/aarzeling in het avontuur te storten.

Het resultaat de geboorte op 13.09.’13 van de 5de generatie Cocódotjes. En een betovergrootmoeder Cocó die het nog mocht meemaken.

Dit keer zijn het 7 Cocódotjes-wondertjes: 2 práchtige mannetjes en 5 fraaie dametjes. Ròsa Ke-sera heeft de zwangerschap prima gedaan, al was zij vanaf de eerste dag meer in zichzelf gekeerd dan we bv. van haar mams gewend zijn. De bevalling was zwaar maar verliep vlot en voorspoedig en Ròsa Ke-sera is er prima doorheen gekomen. Ròsa Ke-sera liet de bevalling – na 60 uur sudderen – vlak na de laatste avondwandeling opeens van start gaan, waardoor ik helemaal niet meer gedacht heb aan “waar zijn de andere honden”. Met als gevolg dat ze allemaal weer gewoon in de kamer er bij zijn gebleven. Ze hielden zich heel rustig, bemoeiden zich nergens mee, maar telkens wanneer een nieuw wondertje zijn/haar stemmetje liet horen kwamen alle koppetjes omhoog. Ik vond het heerlijk dat het zo kon.

Het duurde dus lang voor bevalling van start ging maar alles verliep lekker vlot en net als met haar mams was er weer een fijne samenwerking. Wát een blijk van vertrouwen. De wondertjes doen het vanaf het begin goed en drinken prima.

Ik sliep nog niet gelijk op de bank, maar bij Ròsa Ke-sera naast de werpkist want ze werd nog onrustig wanneer ik te ver bij haar weg was, dat duurde een paar nachten en inmiddels is de bank dus mijn bed geworden > waar ze af en toe bij me kruipt voor een beetje qualitytime. In verband met Cocó’s leeftijd en haar slechter wordende ogen, is voor de zekerheid de werpkist toch maar afgeschermd om te voorkomen dat ze er in duikelt, maar het deurtje staat gewoon open.

De pups zijn natuurlijk binnen 24 uur door onze dierenarts gekeurd en beoordeeld en helemaal gezond verklaard, zelfs met de opmerking: ”prachtige naveltjes zeg”. Ròsa Ke-sera heeft wel een “tic”. Normaal staat er bij ons voor de pups geen mand in de werpkist, maar opeens zag ik Ròsa Ke-sera haar wondertjes één voor één naar haar mandje in de woonkamer brengen > niet zo’n goed idee dacht ik. Dus nu staat haar mand in de werpkist en nu is het goed. Daar ligt ze met haar kroost heerlijk interessant te zijn.

Beide mannetjes zijn lekker rustige kereltjes, er zit echter een dametje bij dat een waar opgewonden standje is en 2 andere dametjes doen niets liever dan uit de mand klauteren en dan heel hard schreeuwen tot ik ze terug leg > want daar heeft Ròsa Ke-sera personeel voor. Beide andere dametjes zijn ook lekker rustige lieverdjes. Maar hoe de karaktertjes echt zijn zal later deze weken wel gaan blijken. Voorlopig genieten we met zijn allen optimaal van onze nieuwe Cocódotjes-wondertjes.

Ter ere van de geboorte van hun 7 wondertjes, heeft papa Tobi, die met zijn baasjes met vakantie is, zijn baasjes op locatie een mooi bouwsel laten maken voorstellende de 7 wondertjes en hun ouders.

Wordt vervolgd.