M-nest Ròsa Ke-sera d.d. 02.03.2015
Week 7
De wondertjes worden zo groot dat de ren nu zeer regelmatig moet worden vergroot, nog even en we kunnen er niet meer omheen. Het is een heerlijk lief levendig stel, dat lekker met elkaar kan dollen en spelen en af en toe de verhoudingen onderling op scherp begint te zetten. Daaraan kun je zien dat de tijd voor een leventje bij een eigen familie er aan zit te komen.
Hebben ze honger of zien ze me naar de keuken gaan dan geven ze als een uitgehongerde meute luidkeels te kennen dat er actie van mij wordt verwacht En drinken dat is pas leuk om te doen met 9 uit 1 bak.
De medewerker van de Raad van Beheer belde vorige week vrijdagavond (ja, je leest het goed: avond echt) “hij was dan en dan in de buurt of het gelegen kwam” > nou de dierenarts zou toen eigenlijk komen maar dat kunnen we wel 1 dag verschuiven dus kom maar. Dan is het maar gebeurd. Alle 9 wondertjes werden van hun chip voorzien zonder een kik te geven – ook al veroorzaakte die dikke naald bij 3 wondertjes een kleine bloeding. Ook is er wangslijm afgenomen ter bepaling van het DNA-profiel, dat werd ook gedaan bij alle volwassen honden (okay, halfzus I Besos di Ròsa > ½ volwassen).
Daags daarna, eind van de middag is dus de DA is geweest > wij laten hem altijd thuis komen, veel relaxter en geen gesjouw met de wondertjes > ook dit ging wonderwel, ze gaven geen kik, hebben heerlijk met de dierenarts geknuffeld en hij heeft ze allemaal kerngezond en de mannetjes “echte mannetjes” verklaard. Met al dat geprik in haar kroost was mama Ròsa Ke-sera het niet helemaal eens.
Deze week was het heerlijk weer zodat de wondertjes regelmatig lekker buiten konden zijn > arme mama Ròsa Ke-sera moest dan wel een T-shirt aan omdat ze anders niet van haar afbleven. De pret was daardoor niet minder. Werden ze moe dan gingen ze echter wel binnen slapen.
Onze I Besos di Ròsa deed haar naam weer eens eer aan door kusje-kusje te doen met één van de wondertjes > ze is stápelgek met en op ze.
Nu de wondertjes van een chip zijn voorzien en hun eerste enting hebben gehad was het verantwoord de grote buitenwereld met ze te gaan verkennen. We zijn begonnen met auto rijden en het bezoeken van een tuincentrum > waar ze door allerlei mensen konden worden bewonderd en gestreeld.
Op weg naar huis zijn we nog even langs de dierenarts gegaan > nee, niet omdat ze gewond waren geraakt. Maar om de assistente van onze dierenarts de gelegenheid te geven even met ze te kroelen en “aan ze te ruiken”. Ze ruiken nl. zó lekker. Nou, Cocódotjes-wondertjes vinden kroelen heerlijk dus dat was een genoegen.
En volgende week? Nou, dan gaan we verder met het verkennen van de buitenwereld. En nog meer als anders met ze knuffelen en kroelen want het wordt onze laatste week met het merendeel van de 9 wondertjes, het uitvliegen zit er aan te komen.
