De laatste week dat ons zevental samen zou zijn. En niet eens meer de hele week want ze waren aan een nieuwe uitdaging toe en – mede i.v.m. het schitterende weer- was het zonde de nieuwe baasjes niet al van hun nieuwe familielid te laten genieten. Maar voordat het zo ver was moest er nog een heleboel gebeuren.
Zo moesten de wondertjes aan de geurtjes van hun nieuwe familie gaan wennen. Wij doen dit door een pup gedurende hun laatste week iedere dag een half uurtje in een vliegbox naast mij te zetten: in de vliegbox iets met het geurtje van de nieuwe familie. Aangezien wij altijd wondertjes hebben die het niet zó op prijs stellen ingesloten te worden kun je begrijpen dat dit de eerste 5 minuten niet altijd geluidloos gebeurde.
Ook moesten we nog naar een kinderspeelplaats en zijn we een stukje de markt over geweest: vervoerd worden ze dan in één van de grote vliegboxen > lekker rammelen en schudden.
Ze waren inmiddels groot genoeg om i.p.v. 5, 4 maaltijden aan te kunnen. De eerste dag vonden ze de tussenpozen wat lang maar dat vulden we op met hun tussendoortjes. Vooral wanneer ze een reepje dörfleisch kregen waren ze gelijk rustig en lagen heerlijk te kauwen en te sabbelen > dat vínden ze lekker.
Ondeugend waren ze ook: de hele dag let ik erg goed op dat geen kranten worden verscheurd. Maar ja wanneer ik ‘s morgens heel vroeg de lange wandeling met de andere honden maak is er niemand om “nee” te zeggen en kunnen ze dus hun gang gaan. Echt, een papier-versnipperaar is niet nodig > dat kunnen de wondertjes prima doen.
Omdat het zulk heerlijk weer was deze laatste week zijn ze heel veel buiten geweest. Dat vonden ze heerlijk. Overvliegende helicopters > leuk. Vogels > grappig. Een kat op de schutting > interessant. Ga zo maar door.
Dan komt de nacht dat ze voor het laatst allemaal samen zijn, samen eten, samen slapen
En er moest natuurlijk voor worden gezorgd dat alles wat de wondertjes mee zouden krijgen helemaal in orde was. Natuurlijk zijn al mijn honden altijd bij wat ik ook doe, dus ook hier keken ze toe en hoopten dat er regelmatig wat naast zou vallen (helemaal onbedoeld (.) gebeurde dat natuurlijk ook). Besos vond het allemaal reuze interessant en heeft 2 x weer leeggehaald wat ik net had gevuld > lekker boefje is ze, of niet? Daarna moest ze een dutje doen.
Inmiddels zijn 5 van de 7 wondertjes door hun nieuwe baasjes opgehaald en mee naar hun nieuwe thuis genomen. Iedereen is ook al door mij gebeld – enkelen hebben mij al gebeld en er zijn zelfs al enkele foto’s ontvangen – en tot nu toe gaat alles goed. In ieder geval is iedereen helemaal blij met het nieuwe familielid. Mooi, want daar doen we het allemaal voor.
Ons tweetal dat nog geen nieuwe familie heeft > daarmee ben ik ook begonnen aan de zindelijkheidstraining en ze hebben het vandaag al heel goed gedaan. Met twee is het ietwat moeilijker te doen, dus een plasje ligt er af en toe nog wel op de krant, maar ik mag niet mopperen. Ze vinden het in ieder geval erg leuk om buiten aan het lijntje te zijn en hebben al heel wat bewondering geoogst.
Ik wil het verslag van deze week afsluiten met een welgemeend “dank-jullie-wel” – aan mama Rubí voor haar 7 gewéldige wondertjes. Voor al haar intens goede zorgen voor haar kroost en voor het “mee-laten-doen” van Besos – aan Besos, zelf nog een baby, zó verliefd en toch zó braaf – en aan de 4 Schapendoezen die tóppie waren. Voor al hun geduld en tolerantie al deze 8 – 10 weken, voor het beschikbaar zijn voor alle kam-instructies en voor het helpen opvoeden en socialiseren van de wondertjes.
Anders dan gebruikelijk zijn ze er dit keer niet voor verwend dus heb ik dat gistermiddag zelf gedaan. Ze hebben hun favoriete kauwbot gekregen en daar in de tuin van genoten. De twee kleintjes genoten van een lekker stukje dörfleisch. Nu volgt er geen week-verslag meer. Wel een slot-verslag zodra het teefje en het reutje dat nog bij ons zijn ook een eigen familie hebben.
Wij hopen dat iedereen heel gelukkig wordt met een wondertjes van ons en dat hij/zij jullie brengt wat werd gehoopt. Wees goed voor hem/haar!
