È-nest Ròsa Ke-sera d.d. 11.07.2016

Hoe is het mógelijk. Want zomaar en opeens zijn er al bijna 2 weken voorbij. Met 3 zeer lange tussenpozes zijn op 11 juli ’16 eerder dan verwacht onze 7 È-wondertjes geboren in hun overgrootvader Hijo zijn mand.

Ze deden het vanaf het allereerste begin voortreffelijk. Ook de dierenarts was bij controle tevreden over zowel de pups als hun moeder.

De vier toen al bekende families die er één van zullen opnemen in hun gezinnen hebben we gebeld en ook zij waren blij met hun komst en dat er één voor hen bij was. Inmiddels hebben zij voor hun toekomstige hondje ook een keus uit onze stamboom-namenlijst gemaakt. Daarnaast waren wij en twee andere families het met elkaar eens dat het voor hen nu niet het juiste moment in hun leven is om een (tweede) hond te nemen. Mede hierdoor betekent dit dat wij voor 1 fraai dametje en 2 knappe mannetjes nog families zoeken.

Zo’n eerste week is het natuurlijk alleen opletten dat alles goed gaat en dat mams zich goed herstelt en voldoende voedingsstoffen binnenkrijgt om haar kroost te kunnen verzorgen en dat we samen aan het tijdelijk andere ritme gewoon worden.

De andere dames – want ja: nu alleen nog maar dames – gedragen zich om door een ringetje te halen. Ze lopen in en uit de open ren voor de werpkist maar respecteren wat mama Ròsa Ke-sera al dan niet kan accepteren. Liggen ze samen lekker om me heen in de kamer en wordt er ‘gepiept’ dan staan “4 mama’s“ op om te zien wat er aan de hand is > zó komisch. En natuurlijk zijn ze uiterst nieuwsgierig naar wat voor extra lekkers Ròsa Ke-sera wel niet krijgt en krijgen ze graag ook een beetje daarvan. Hijo’s mand staat nog steeds in de werpkist en alleen daar wil Ròsa Ke-sera met haar kroost liggen. Inmiddels beginnen de 4 heren en 3 dames echter al aardig beweeglijk te worden en schuifelen ze op hun buikjes ook wel eens over de rand van de mand > dan wordt het rekken en strekken voor mams om ze terug te halen.

Deze tweede week zijn die a.s. baasjes die nog niet of niet meer op vacantie zijn. voor het eerst op bezoek geweest en ach, dat is zo leuk. Vol verwachting komen ze dan binnen en het is dan gelijk zwijmelen wanneer we ze de wondertjes laten zien. Deze wondertjes wegen trouwens aan het eind van deze 2de week al ruim 2½ x hun geboortegewicht en vanavond worden ze voor de 1e x ontwormd.

Tijdens het volgende bezoek hopen we dat van alle hondjes de oogjes open zijn > dan zijn het ook gelijk ‘hondjes”, heel anders. Maar hierover en meer de volgende keer.